Θεσσαλονίκη- Ελένη Δεληδημητρίου-Τσακμάκη: Η μετανάστρια που έγινε επιτυχημένη συγγραφέας στα 54 της χρόνια

Της Διαμαντένιας Ριμπά

Μέσα από την πορεία της αντανακλάται η πορεία όλων των Ελλήνων μεταναστών, που μοιράστηκαν τις ίδιες δυσκολίες προσαρμογής, τα ίδια προβλήματα εργασίας και επικοινωνίας, αλλά και τον ίδιο καημό: τον γυρισμό στην πατρίδα, που άφησαν αναγκαστικά. Τη δική της πορεία επέλεξε να τη μοιραστεί με το αναγνωστικό κοινό, για πρώτη φορά, στα 54 της χρόνια, για να καταξιωθεί ως μία πολυβραβευμένη συγγραφέας, με αναγνώριση στην Ελλάδα και τη Γερμανία, που έμελε να γίνει κι αυτή μία "πατρίδα".

Ο λόγος για την Ελένη Δεληδημητρίου - Τσακμάκη, από το Ζαγκλιβέρι Θεσσαλονίκης, που ζει, σήμερα, στο Μόναχο με τον σύζυγό της, τα τρία παιδιά, τα έξι εγγόνια και το πρώτο δισέγγονο. Μία γυναίκα θαρραλέα, με δυνατό λογοτεχνικό λόγο, που βίωσε την πεντάχρονη πορεία των Ελλήνων της Γερμανίας. Τα βιβλία της αποτελούν ντοκουμέντο μιας ζωής σκληρής, καθώς μιλά σε αυτά για ανθρώπους ταλαιπωρημένους, που κατάφεραν να σταθούν όρθιοι στη ζωή και να επιβιώσουν σε ένα περιβάλλον ξένο, αρχής γενομένης το 1960, με την υπογραφή της ελληνο-γερμανικής σύμβασης, "Περί Επιλογής και Τοποθετήσεως Ελλήνων εργατών εις γερμανικάς επιχειρήσεις".

"Ξεκινήσαμε τον Ιούνιο του 1961, με το σύζυγό μου, για τη Γερμανία, αφού δουλειές δεν υπήρχαν πια στην Ελλάδα. Ακούσαμε ότι, στη Γερμανία και δουλειά και χρήμα υπάρχει και έτσι, όπως χιλιάδες Έλληνες, πήραμε την απόφαση να φύγουμε", αφηγείται στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κα Τσακμάκη.

Πέρασαν όλες τις διαδικασίες για να πάρουν την πολυπόθητη άδεια εργασίας. Αναγκάστηκαν, όμως, να αφήσουν πίσω τα δύο παιδιά τους -το ένα στη μητέρα της, στη Θεσσαλονίκη και το άλλο στην Πτολεμαΐδα, στην πεθερά της.

Πήραν το τρένο από τη Θεσσαλονίκη για τον Πειραιά, απ΄ όπου έφυγαν με το περίφημο καράβι "Κολοκοτρώνης" για το Μπρίντεζι. Από εκεί, με τρένο πάλι, πήραν τον δρόμο για το Μόναχο.

"Όλοι, νέοι και νέες, από 18 έως 35 ετών, με όνειρα και ελπίδες. Άλλοι ανύπαντροι, άλλοι παντρεμένοι. Φεύγαμε με χαρά, αλλά και λύπη. Κάποιοι είχαν αφήσει πίσω συζύγους και παιδιά, όπως και εμείς τα δικά μας. Όλοι, όμως, λέγαμε για παρηγοριά ότι πάμε για κάνα δυο χρόνια, ώσπου να μαζέψουμε χρήματα και μετά θα γυρίσουμε πίσω", μας λέει η κα Τσακμάκη.

Πρώτος σταθμός, το Μίλαχερ της Στουτγάρδης, απ΄ όπου ένα θείος της τούς έστειλε τα συμβόλαια εργασίας για ένα εργοστάσιο μετάλλου. Εκεί, εργάστηκαν συνολικά έξι χρόνια.

"Στη Γερμανία -εξηγεί η κα Τσακμάκη- πέσαμε με τα μούτρα στη δουλειά. Σπάζαμε και τα ακόρντ των Γερμανών, που κάθε μήνα, εξοντωτικά, ανέβαιναν. Η ζωή μας δεν ήταν όπως την ονειρευτήκαμε και μάλιστα χωρίς τα παιδιά μας. Το είχαμε πάρει απόφαση να δουλέψουμε σκληρά και να συντομέσουμε το χρόνο του γυρισμού. Το μόνο που δεν είχαμε σκεφτεί, ήταν ότι θα μέναμε για πάντα τα φτωχά ρομπότ της Γερμανίας, οι καλοί, εργατικοί και υπάκουοι εργάτες, ότι θα μας ξεμυάλιζαν τα εργοστάσιά τους, τα μαγαζιά τους, ακόμη και η τάξη που είχανε σε όλα, πράγμα που έλειπε από την πατρίδα μας".

Το 1967, πήραν την απόφαση να γυρίσουν στη Θεσσαλονίκη, με την ελπίδα ότι τα πράγματα θα είχαν καλυτερεύσει. Γρήγορα κατάλαβαν, όμως, ότι δεν μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα και έτσι επέστρεψαν στη Γερμανία. Αυτή τη φορά, στο Μόναχο, όπου είχαν ξεκινήσει τη λειτουργίας τους και τα πρώτα ελληνικά σχολεία.

"Αποκτήσαμε εν τω μεταξύ και το τρίτο μας παιδί και φέραμε και τα άλλα δύο στη Γερμανία. Για να τα βγάλουμε πέρα δουλεύαμε με το σύζυγο διαφορετικές βάρδιες. Δεν τα καταφέρναμε μόνοι μας και έτσι αναγκάστηκε να έρθει και η μητέρα μου, στην οποία δεν μπορούσαμε να της εξασφαλίσουν άδεια παραμονής, οπότε έπρεπε κάθε τρεις μήνες να φεύγει και να ξανάρχεται", θυμάται η κα Τσακμάκη.

Και συνεχίζει: "Αυτή ήταν η ζωή μας - ένα ατελείωτο ταξίδι, με μια βαλίτσα στο χέρι. Πάντα στην ανασφάλεια και κάθε κουβέντα μας να περιστρέφεται στο γυρισμό. Νομίζαμε ότι η ζωή ήταν μόνο στην Ελλάδα. Εδώ ζούσαμε ως προσωρινοί. Ανέσεις δεν επιτρέπαμε στο εαυτό μας, ούτε καλά έπιπλα αγοράζαμε, αφού όλο λέγαμε πως του χρόνου θα γυρνούσαμε πίσω. Αυτή ήταν και η ευχή σε κάθε πρόποση: 'του χρόνου σπίτια μας'. Και ο χρόνος αυτός δεν ήρθε ποτέ".

Η Γερμανία, τα χρόνια εκείνα, επισημαίνει η κα Τσακμάκη, ήταν ξενιτιά. Δεν ήταν εύκολη η επικοινωνία. Έναν ταχυδρόμο περίμεναν όλοι τους, όπως και τα παιδιά στην Ελλάδα. Η ίδια έβλεπε τα βλαστάρια της να μεγαλώνουν από τα χνάρια των χεριών τους που ζωγράφιζε η μητέρα της σε χαρτί και τους τα έστελνε.

Η πάνινη κούκλα

Αυτός ήταν και ο μεγάλος καημός της κας Τσακμάκη, η οποία είχε μία πολύ δύσκολη παιδική ηλικία. Έχοντας μεγαλώσει σε θετούς γονείς, δεν ήθελε να έχουν τα παιδιά της την ίδια μοίρα.

Τα τραυματικά αυτά βιώματα των παιδικών της χρόνων, τα περιγράφει στο πρώτο βιογραφικό της βιβλίο, "Η πάνινη κούκλα", που κυκλοφόρησε το 1993 από τον εκδοτικό οίκο "Λάμψη", στην Αθήνα. Τον επόμενο χρόνο, το βιβλίο εκδίδεται στη γερμανική γλώσσα από τον εκδοτικό οίκο "Ρωμιοσύνη", με τον τίτλο "Die Stoffpuppe". Είχε μεγάλη απήχηση, τόσο στο ευρύ κοινό όσο και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, γεγονός ασυνήθιστο για πρωτόλειο διήγημα.

Οι αναμνήσεις, τα συναισθήματα και οι επιθυμίες της Ελένης Τσακμάκη καταγράφονται σε μια γλώσσα σαφή και ανεπιτήδευτη, με διαύγεια εκπληκτική, που καθιστά το έργο του πρώτου αυτού βιβλίου άμεσο και κατανοητό στον αναγνώστη. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου "ξεπηδά" και η συνολική πορεία του τόπου που μεγάλωσε, των συνθηκών που επικρατούσαν την εποχή από το 1942 μέχρι το 1961.

Ο τίτλος του βιβλίου δεν είναι τυχαίος. Μία τέτοια κούκλα κρατούσε στα χέρια της όταν την έδωσαν για υιοθεσία. Ήταν, όπως μας είπε, ο δεσμός της με την οικογένειά της.

Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω απόσπασμα από την "Πάνινη κούκλα":

"Η περιπέτειά μου αρχίζει γύρω στα 1942. Τον καιρό του πολέμου, τότε που η πείνα θέριζε τον κόσμο και όλοι δίνανε ό,τι είχανε και δεν είχανε για ένα κομμάτι ψωμί. Ακόμη και τα παιδιά τους. Μια τέτοια περίπτωση είναι και η δική μου. Ώρες - ώρες ξυπνά μέσα μου το παρελθόν, η παιδική μου ζωή, τόσο έντονα, που νομίζω ότι ζω τα περασμένα.

Σαν οράματα περνάνε από μπροστά μου οι δυο μητέρες μου. Το πρώτο που θυμάμαι καθαρά, είναι ότι κοιμήθηκα ένα βράδυ στο φτωχικό μας και όταν ξύπνησα βρέθηκα κοντά σ' ένα άγνωστο αντρόγυνο που δεν είχε παιδιά και πήρε εμένα. Σε εμένα είχε πέσει ο κλήρος από τα τέσσαρα αδέρφια μου.

Όπως έμαθα μετά, όταν μεγάλωσα, είχε πεθάνει ο πατέρας μου και μας άφησε πέντε ορφανά - εγώ τέταρτο κατά σειρά - και όλα ήμασταν το ένα μετά το άλλο. Ενός χρόνου το μικρότερο και δεκατεσσάρων το μεγαλύτερο.

Ήταν Σεπτέμβριος του 1948. Είχα ακριβώς έξι χρόνια να δω τα' αδέρφια μου. Περίμενα να ακούσω κάτι, να διηγούνται, τέλος πάντων, που βρίσκονται, αλλά τίποτε! Τέλος κατάλαβα πως ήταν κάτι τ' απαγορευμένο. Κι αν τύχαινε να ρωτήσει κανείς αόριστα για κείνη τη θεία ή τα ξαδέρφια τα απαγορευμένα, τότε αρχίζανε τα νοήματα και τα ανοιγοκλεισίματα των ματιών και η συζήτηση σταματούσε. Άραγε, αν έβλεπα ξαφνικά κάπου τα αδέρφια μου θα τα γνώριζα; Κι αν με βλέπανε αυτά θα με γνώριζαν; Αναρωτιόμουν".

Τελικά, πολύ αργότερα, έσμιξε με την οικογένειά της.

"Ζητάω συγγνώμη από τα παιδιά μας. Ο χωρισμός από τα παιδιά μας ήταν το μεγαλύτερο δράμα. Και σ' αυτό δεν χωράει παρηγοριά. Τα αθώα θύματα ήταν τα παιδιά μας, που πηγαινοέρχονταν σαν αποσκευές. Αυτά πλήρωναν το βαρύτερο τίμημα της μετανάστευσης. Δεν τα χαρήκαμε, ούτε και αυτά χάρηκαν γονείς", λέει με πόνο η κα Τσακμάκη.

Σήμερα, στα 72 της χρόνια, έχει τη δύναμη να ζητήσει συγνώμη, εκ μέρους όλων των γονιών, από αυτά τα παιδιά λέγοντας πως ο μόνος λόγος που τα αφήσανε πίσω ήταν ο πόθος τους να κάνουν κάτι καλύτερο γι΄ αυτά, πιστεύοντας ότι μπορούσαν να τους εξασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον.

Αυτοβιογραφικό και το δεύτερο βιβλίο της Ελένης Τσακμάκη, με τίτλο "Η απόφαση που δεν πάρθηκε ποτέ" (Λάμψη, Αθήνα, 1994 και γερμανική έκδοση "Die ewige Suche nach der Heimat") Η αφήγηση ξεκινάει από το πρώτο ταξίδι στη Γερμανία και την μετέπειτα ζωή της, με χαρές και λύπες, να εναλλάσσονται σε αυτό.

Στη συνολική προσπάθεια της Ελένης Τσακμάκη να μοιραστεί με το αναγνωστικό κοινό τις εμπειρίες της, συγκαταλέγεται και η συγγραφή μιας θεατρικής κωμωδίας, με τίτλο, "Κωμικοτραγικές σκηνές από την ζωή των μεταναστών", η οποία παίχτηκε με εξαιρετική επιτυχία, επί δώδεκα συνεχή έτη, σε πολλές μεγάλες πόλεις της Γερμανίας και απέσπασε κολακευτικά σχόλια από τα ΜΜΕ.

Με το έργο αυτό, η Ελένη Τσακμάκη, ως γνήσια ελληνίδα, ξορκίζει την πίκρα και τον πόνο της ξενιτιάς με το γέλιο, προσθέτοντας ένα σημαντικό λιθάρι στο "μωσαϊκό" της ελληνικής λογοτεχνίας στο χώρο του απόδημου ελληνισμού. Το έργο βραβεύτηκε το 1995 από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών στη Αθήνα και το 2004 από το Παγκόσμιο Φεστιβάλ Μαθητικού Θεάτρου στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης, στο Ρέθυμνο.

"Η ζωή μας ήταν τελικά για γέλια και για κλάματα", λέει η κα Τσακμάκη, που μας διηγείται το πώς ο γιός τους έφερε το νέο ότι θέλει να παντρευτεί γερμανίδα.

"Όταν μας το ανακοίνωσε ειδικά, ο σύζυγός μου αντέδρασε έντονα: Πω πω, χάθηκαν οι Ελληνίδες, Γερμανίδα βρήκες. Και εγώ τα έβαλα μαζί του, λέγοντας πως αφού εδώ ζούμε τι ήθελες να γίνει; Αλλά και οι συμπέθεροί μας είχαν αντιρρήσεις, αφού δεν ήθελαν να φύγει το παιδί τους από τη χώρα, ακλουθώντας τον ξένο στην πατρίδα του", αναφέρει η ομογενής συγγραφέας.

Και προσθέτει: "Ήρθε τελικά στο σπίτι να μας ο πατέρας της να γνωριστούμε και να μιλήσουμε για το γάμο. Ο άντρας μου δεν ήξερε γερμανικά, και έτσι όλη την ώρα έλεγαν 'γιά για' (ναι ναι) και 'προστ' (στην υγειά μας). Από τις πολλές μπίρες κόντευε να τους πάρει ο ύπνος μπροστά την τηλεόραση. Εγώ μπαινόβγαινα στην κουζίνα. Μίλησα εγώ στη συνέχεια μαζί του, που είχα μάθει κάπως τη γλώσσα. Έθεσα θέμα να γίνει ο γάμος σε ελληνική εκκλησία. Ούτε που είχε ακούσει ποτέ για ορθοδοξία και έτσι τον πήγαμε να ακούσει ψαλμωδία στον ναό μας. Του άρεσε και έτσι τους παντρέψαμε".

Στο σταθμό του Μονάχου

Το θεατρικό της Ελένης Τσακμάκη, "Στο σταθμό του Μονάχου", γνωρίζει μεγάλη επιτυχία αυτό το καιρό, καθώς σε αυτό εξελίσσονται ιστορίες τεσσάρων γενεών ελλήνων μεταναστών στη Γερμανία. Οι δυνατές στιγμές, που περιγράφει, προκαλούν δάκρυα, ενώ άλλες βγάζουν γέλιο πολύ. Η συγγραφέας περνάει και την αισιοδοξία με το μήνυμα την τέταρτης γενιάς, που ενσωματώνεται πλήρως στη Γερμανία. Ενθουσιασμένοι είναι με το έργο και οι μικροί "ηθοποιοί", μαθητές του 2ου Ελληνικού Λυκείου Μονάχου, που ενσαρκώνουν τους ρόλους των παππούδων και των γιαγιάδων τους στα νιάτα τους. Μεγάλη επιθυμία όλων είναι η παράσταση να μεταφερθεί και στην Ελλάδα.

"Να μην ξεχάσουν ποτέ τις ρίζες τους τα παιδιά μας. Αυτό είναι το κύριο μέλημά μας", τονίζει η κα Τσακμάκη, που με τα εγγόνια της αναπληρώνει σήμερα τη σχέση που δεν μπόρεσε να αναπτύξει με τα παιδιά της. Με τις δύο μικρότερες εγγονές της, πέντε και επτά χρόνων, περνάει όλη την ημέρα. Και βέβαια στο σπίτι της γιαγιάς τα παιδιά μιλούν και διαβάζουν μόνο ελληνικά, καθώς θεωρεί χρέος της να τους μεταφέρει τον ελληνικό πολιτισμό.

Πενήντα χρόνια μετά, η Ελένη Τσακμάκη έχει συνειδητοποιήσει ότι όπου υπάρχει δουλειά και μέλλον μπορείς να κάνεις πατρίδα. Και η Γερμανία είναι η δεύτερη πατρίδα, που προσφέρει ανέσεις, που στην Ελλάδα δεν θα μπορούσε να τις έχεις.

"Δεν είμαστε πια στη δεκαετία του '60 ή του '70- λέει η κα Τσακμάκη- που μας έβλεπαν οι Γερμανοί σαν προσωρινούς, αλλά άρχισαν να μας βλέπουν τώρα σαν ξένους πολίτες που έχουν τα ίδια με αυτούς δικαιώματα. Φρόντισε γι' αυτό και το γερμανικό κράτος ώστε σιγά-σιγά να σμίξουν οι ξένοι με τους γερμανούς πολίτες. Αφήνουμε τα ηνία στις επόμενες γενιές, στα παιδιά μας, στα εγγόνια μας και σε όλα τα ελληνόπουλα που θα εξακολουθούν να μένουν στη Γερμανία, να συνεχίσουν τον αγώνα ώστε να διατηρήσουν τα ήθη και τα έθιμά μας και να τιμήσουν το όνομα της Ελλάδος".

Άλλα έργα της Ελένης Τσακμάκη

Μετά τα τρία πρώτα βιβλία, που προαναφέραμε, η Ελένη Τσακμάκη έχει εκδώσει τη νουβέλα "Αρης, Το παιδί του μετανάστη" και το βιβλίο "Τα δέντρα που δεν ρίζωσαν". Αυτό εκδόθηκε το 2001 από τις εκδόσεις University Studio Press, εμπλουτισμένο με φωτογραφικό υλικό και έγγραφα, που το καθιστά ένα ιστορικό ντοκουμέντο. Για της μαρτυρίες αυτές των Ελλήνων μεταναστών η συγγραφέας βραβεύτηκε το 2001 από την πόλη Μονάχου.

Συνέχισε με άλλα τέσσαρα παιδικά διηγήματα με τίτλο, "Μαμά να ξανάρθεις", "Ταξιδιάρικα πουλιά", "Στους Δελφούς με τον Ηνίοχο", "Αστροπαλαμήδας, ο προστάτης των ζώων'' και "Το μπουκάλι που ταξίδευε" από τις εκδόσεις Δρόμων. Συνέχισε την συγγραφή της με θεατρικά έργα που παίζονται και πήρε μέρος σε ανθολογίες.

Στα σκαριά είναι και το νέο έργο της κας Τσακμάκη, μία πολύτιμη καταγραφή μαρτυριών Ελλήνων που έζησαν τη φρίκη των γερμανικών στρατοπέδων. Το βιβλίο θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις University Studio Press.

Πηγή: omogeneia.ana-mpa.gr

Φωτο: Η Ελένη Δεληδημητρίου-Τσακμάκη με τον αείμνηστο Αντώνη Σαμαράκη στην έκθεση βιβλίου Φραγκφούρτης το 2001.

Μπρίζ:Παραμυθενιο σκηνικό

Η Μπριζ βρίσκεται στα βορειοδυτικά του Βελγίου, στην περιοχή της Φλάνδρας και συγκεκριμένα είναι πρωτεύουσα της επαρχίας της Δυτικής Φλάνδρας. Είναι μια πόλη παραμυθένια, με το ιστορικό της κέντρο να κατέχει εξέχουσα θέση στη λίστα της UNESCO μεταξύ των μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, και θεωρείται από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς του Βελγίου. Ατμόσφαιρα μεσαιωνική, σε ένα περιβάλλον όπου το υδάτινο στοιχείο υπερτερεί.

Μεσαιωνικά κτίρια, δρομάκια, πύργοι και πυργίσκοι, πολύ νερό, ακόμη περισσότερη βλάστηση, γραφικές γέφυρες, παλαιικά κομψά σπίτια και ο καλύτερος τρόπος για μια πρώτη γνωριμία με την πόλη είναι μία βαρκάδα στα κανάλια. Τα κανάλια, άλλωστε, παίζουν σημαντικό ρόλο στην ιστορία, αλλά και στην ονοματοδοσία της Μπριζ, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που την αποκαλούν «Βενετία του Βορρά».

Η ιστορία βέβαια αποκαλύπτει ότι πέντε αιώνες πριν, τον 15ο αιώνα, η υπερχειλισμένη τότε Βόρεια Θάλασσα είχε μετατρέψει την Μπριζ σε παραθαλάσσια. Το εμπορικό κέντρο της υπέστη σοβαρές ζημιές, καθώς ο ποταμός Ζβιν έφραξε λόγω της λάσπης. Τα νερά όμως δεν άργησαν να υποχωρήσουν, αφήνοντας πίσω μοναχά το ποτάμι που δεν άργησε κι αυτό, να μετατραπεί στα αναρίθμητα γραφικά κανάλια του σήμερα.
Στο σημείο αυτό, αξίζει να αναφέρουμε ότι το όνομα Μπριζ (Brugge) λέγεται ότι προέρχεται από τη λατινική λέξη Rogia και το λατινικό όνομα Reie, που είχε δοθεί στο ποτάμι που διέσχιζε την πόλη, ενώ η σκανδιναβική λέξη Bryggia σήμαινε αγκυροβόλιο.

Η Μπριζ αναπτύχθηκε γύρω από το κάστρο του 9ου αιώνα, το οποίο χτίστηκε για να προστατεύσει τις ακτές της από τις επιδρομές των Βίκινγκ. Παρά τις διαδοχικές επελάσεις των Γάλλων μεταξύ 14ου και 16ου αιώνα, η Μπριζ εξελίχτηκε σε μία από τις πιο φινετσάτες πόλεις της Βόρειας Ευρώπης. Σήμερα, τα στενά πλακόστρωτα δρομάκια και τα δαιδαλώδη κανάλια της πλαισιώνονται από μεσαιωνικά κτίρια. Αυτά αποτελούν δείγματα της ακμής της πόλης –ήταν κέντρο του διεθνούς εμπορίου υφασμάτων, επί 200 χρόνια, από το 13ο αιώνα. Στη διάρκεια αυτής της χρυσής εποχής, οι έμποροι της πόλης ξόδευαν τα χρήματά τους σε επαύλεις, εκκλησίες και δημόσια κτίρια που προκαλούσαν το θαυμασμό όλων.

Η Βιομηχανική Επανάσταση δεν έκανε έντονη την παρουσία της εδώ. Ως εκ τούτου, τα περισσότερα κτίρια παρέμειναν αλώβητα. Σήμερα, στο ιστορικό κέντρο δεν υπάρχουν διαφημιστικές πινακίδες και πολυώροφα κτίρια. Η κυκλοφορία ελέγχεται αυστηρά. Όλα τα αξιοθέατα βρίσκονται στην περιοχή που οριοθετούν τα μεσαιωνικά στοιχεία.

Η Μπριζ, είναι ιδανικός προορισμός για περπάτημα και βόλτες. Από το σύνολο των μουσείων που διαθέτει, λοιπόν, επιλέξαμε και σας προτείνουμε τα εξής τρία:

Το Groeninge Museum είναι το Μουσείο Καλών Τεχνών της πόλης. Διαθέτει μια συλλογή έργων από τον 14ο ώς και τον 20ό αιώνα, εστιάζοντας κυρίως στους ζωγράφους που έζησαν και δούλεψαν - φυσικά -στην Μπριζ.

Gruuthuse Museum: Gruut ονομάζεται η μείξη των μυρωδικών που χρησιμοποιούνταν τον Μεσαίωνα για να φτιαχτεί η μπίρα από την οικογένεια Van Brugghe-van der Aa, η οποία κατείχε το μονοπώλιο στην παραγωγή της μπίρας Gruut. Σήμερα, το ομώνυμο μουσείο παρουσιάζει μια συλλογή παλαιικών αντικειμένων και έργων τέχνης που έφερε στο φως η Αρχαιολογική Εταιρεία της Μπριζ.

Το Μουσείο των Διαμαντιών της Μπριζ είναι το νεότερο από τα πέντε συνολικά μουσεία διαμαντιών που υπάρχουν σε όλο τον κόσμο. Η τέχνη της επεξεργασίας του διαμαντιού άνθησε στη μικρή βελγική πόλη από τον 15ο αιώνα, αποτελώντας έκτοτε αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας της.

Η Εκκλησία τιμά τον Χρόνη Αηδονίδη

Τον Θρακιώτη Χρόνη Αηδονίδη τίμησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός, στην γενέτειρά του Καρωτή Διδυμοτείχου. Ο Σεβασμιώτατος μιλώντας για τον καλλιτέχνη, είπε: Ο Χρόνης Αηδονίδης, γεννημένος από πατέρα Ιερέα, ο οποίος του έδωσε τα πρώτα μαθήματα ψαλτικής, πήρε και από την καλλίφωνη μητέρα του Χρυσάνθη την αγάπη για την παραδοσιακή μουσική. Τέλος, σημείωσε τη συμβολή του στη διατήρηση της παραδοσιακής θρακικής μουσικής που έχει τις ρίζες της στον Ορφέα και του απένειμε τιμητική διάκριση.

Για το μουσικό του δάσκαλο μίλησε επίκαιρα ο Πρωτοψάλτης του Μητροπολιτικού Ναού Διδυμοτείχου και καθηγητής Βυζαντινής Μουσικής κ. Χρήστος Κισσούδης. Με σεμνότητα αντιφώνησε ο τιμώμενος, ο οποίος με καταφανή συγκίνηση ευχαρίστησε τον Μητροπολίτη για την τιμητική αυτή εκδήλωση και σημείωσε ότι ενώ έχει πολλές διακρίσεις, αυτή είναι η πρώτη που δέχεται από την Εκκλησία και μάλιστα στον τόπο που γεννήθηκε, εκεί που ανετράφη από τον ιερέα πατέρα του και είχε τα πρώτα μουσικά ακούσματα στο αναλόγιο αυτού του ίδιου Ναού.

Παρόντες ήταν ο Δήμαρχος Διδυμοτείχου κ. Χρ. Τοκαμάνης, ο Πρόεδρος του δημοτικού διαμερίσματος Καρωτής και ο Διοικητής της Στρατιωτικής Μονάδος που εδρεύει στην Καρωτή, ενώ ακολούθησε στο προαύλιο του Ναού μουσικοχορευτική εκδήλωση και δεξίωση.

Πηγή:Πρόναος

Βλέπε και: Χρόνης Αηδονίδης

Πράσινο Δάνειο Κατοικίας - Φωτοβολταϊκά - Μια συμφερουσα πρόταση της Eurobank

Μάθετε πώς να εξασφαλίστε ετήσιο έσοδο έως και 7.500€!

Πως γίνεται αυτό;

Σύμφωνα με το πρόγραμμα Ανάπτυξης  Φωτοβολταϊκών Συστημάτων (ΦΕΚ Β1079/4.6.2009) του Υπ. Ανάπτυξης, οι ιδιώτες που εγκαθιστούν ΦΒ συστήματα με ισχύ έως 10ΚW στη στέγη του σπιτιού τους έχουν τη δυνατότητα να πωλούν την παραγόμενη ενέργεια στη ΔΕΗ προς 0,55€ ανά κιλοβατώρα (Kwh). Εάν αναλογιστεί κανείς, πως ένα ΦΒ σύστημα με ισχύ 10KW παράγει κατά μέσο όρο ενέργεια ίση με 13.600 Κwh ετησίως, τότε το ετήσιο έσοδο από την πώληση της ενέργειας στη ΔΕΗ είναι 0,55€ x 13.600Kwh = 7.480€.

Μπορεί ο καθένας να εγκαταστήσει ΦΒ σύστημα στο σπίτι του;

Οποιοσδήποτε ιδιώτης (ή μικρή επιχείρηση) μπορεί να εγκαταστήσει ΦΒ σύστημα σπίτι του αρκεί να καλύπτει τις παρακάτω προϋποθέσεις:

• Να έχει στην κυριότητά του το ακίνητο που θα εγκατασταθεί το ΦΒ σύστημα.
• Να διαθέτει μετρητή της ΔΕΗ στο όνομα του ενδιαφερόμενου.

Και πόσο κοστίζει να βάλει κάποιος ΦΒ σύστημα στη στέγη του σπιτιού του;
Το κόστος αγοράς και εγκατάστασης κυμαίνεται ανάλογα με τον τύπο και την ισχύ του συστήματος, και την εταιρεία εγκατάστασης που θα αναλάβει το έργο. Κατά μέσο όρο, για ένα ΦΒ σύστημα έως 10ΚW το συνολικό κόστος κυμαίνεται από 35.000€ έως 45.000€ περίπου.

Δηλαδή, εκτός από τα οφέλη για το περιβάλλον, είναι και μία συμφέρουσα επενδυτική πρόταση; Απολύτως. Με ένα μέσο τελικό κόστος 40.000€ κάποιος εξασφαλίζει μία σταθερή και σίγουρη πηγή εισοδήματος για 25 χρόνια που μπορεί να του αποφέρει συνολικό έσοδο έως και 187.500€ (7.500€ ενδεικτικό ετήσιο έσοδο x 25 έτη)!

Αυτή τη στιγμή δεν έχω τα χρήματα να επενδύσω σε ΦΒ σύστημα. Η ευκαιρία αυτή θα ισχύει και στο μέλλον;
Το πρόγραμμα Ανάπτυξης Φωτοβολταϊκών Συστημάτων με την τιμή πώλησης των 0,55€ / Kwh της ΔΕΗ είναι σε ισχύ από το 2009 και αφορά στις συμβάσεις που θα υπογραφούν με τη ΔΕΗ μέχρι και το 2011. 'Αρα, η ευκαιρία είναι σήμερα! Και η λύση στο πρόβλημα αυτό είναι το πρωτοποριακό «Πράσινο Δάνειο Κατοικίας Φωτοβολταϊκά» της Eurobank που χρηματοδοτεί πλήρως την αγορά και εγκατάσταση του ΦΒ συστήματος και χορηγείται με τους πιο προνομιακούς όρους της αγοράς....

Στη Eurobank έχουμε την πιο συμφέρουσα δανειακή πρόταση…

• Χρηματοδότηση έως και του 100% του κόστους αγοράς και εγκατάστασης των ΦΒ συστημάτων δίνοντας σας τη δυνατότητα να ξεκινήσετε την επένδυσή σας χωρίς δικά σας κεφάλαια.
• Χαμηλό κυμαινόμενο ή σταθερό επιτόκιο, σε ευρώ ή ελβετικό φράγκο.
• Δυνατότητα διάρκειας αποπληρωμής έως 25 έτη.
• Έγκριση χωρίς πρόσθετες γραφειοκρατικές διαδικασίες.
• Χορήγηση με, ή χωρίς προσημείωση ακινήτου.
• Παροχή προγράμματος ασφάλισης "Φωτοβολταϊκά πάνελς‘‘ της EFG Eurolife Ασφαλιστικής, με πλήρη κάλυψη για υλικές ζημιές που θα υποστούν οι φωτοβολταικές εγκαταστάσεις από πολλαπλούς κινδύνους (π.χ. σεισμός, πλημμύρα, θύελλα, καταιγίδα, χαλάζι, χιόνι, παγετός κ.ά.). Για το χρονικό διάστημα 3 μηνών της αποκατάστασης της ζημιάς παρέχεται αποζημίωση ίση με €600/μήνα λόγω απώλειας εσόδων από το ΦΒ.

…και σας προτείνουμε την καλύτερη λύση για να ολοκληρώσετε την επένδυση σας εύκολα και γρήγορα …

• Εξειδικευμένος συνεργάτης έρχεται στο χώρο σας, και πραγματοποιεί μελέτη στο ακίνητο, αλλά και αναλαμβάνει την διεκπεραίωση όλης της διαδικασίας. Συγκεκριμένα:
• Προτείνει τις πιο συμφέρουσες προσφορές από τις καλύτερες εταιρείες φωτοβολταϊκών συστημάτων και σας εξασφαλίζει τις πιο ανταγωνιστικές τιμές της αγοράς.
• Αναλαμβάνει όλες τις γραφειοκρατικές διαδικασίες με την Πολεοδομία και τη ΔΕΗ.
• Επιβλέπει το έργο μέχρι την ολοκλήρωσή του και σας το παραδίδει «με το κλειδί στο χέρι».

Και όλα αυτά χωρίς κόπο και χωρίς κόστος για εσάς!

Η Eurobank στηρίζει τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας και φέρνει την οικολογία πιο κοντά στη ζωή όλων μας.

Πηγή:Καθημερινή

Εκτενή τουριστικά αφιερώματα στην Ελλάδα στον ξένο Τύπο

Εκτενή αφιερώματα στις ξεχωριστές καλοκαιρινές αποδράσεις, που προσφέρει η ελληνική γη, δημοσιεύουν πολλά έντυπα του εξωτερικού.

Η εφημερίδα “Luxemburger Wort”, σε άρθρο της, με τίτλο, «Αναζωογόνηση για το σώμα και την ψυχή- Με την Luxair-Tours στην Κρήτη- Τίποτε δεν θυμίζει την κρίση στο μεγαλύτερο ελληνικό νησί», προτείνει στους αναγνώστες της, εάν δεν έχουν προγραμματίσει ακόμη τις θερινές διακοπές τους, να προτιμήσουν την Κρήτη.

Όπως γράφει ο δημοσιογράφος, που υπογράφει το σχετικό ρεπορτάζ, η Κρήτη αποτελεί το μεγαλύτερο ελληνικό νησί, το οποίο είναι φημισμένο για το γεγονός ότι, το προσδόκιμο ζωής των κατοίκων του ανέρχεται στα 85 έτη, λόγω της συμπεριλήψεως στη διατροφή τους, καλού κόκκινου κρασιού, ελαιολάδου και κατσικίσιου τυριού.

«Πρόβλημα ασφαλείας δεν υπάρχει και τους αστυνομικούς τους συναντά κανείς μόνο εάν τους αναζητήσει επί τούτου» αναφέρει το δημοσίευμα και προσθέτει πως «οι τουρίστες αισθάνονται ασφαλείς και χαλαροί σε αυτό το νησί, το οποίο έχει έκταση 8.331 τετραγωνικά χιλιόμετρα και περίπου 600.000 κατοίκους».

Η εικόνα της Κρήτης είναι αδιανόητη χωρίς τον τουρισμό. Εάν ο τουρισμός αντιπροσωπεύει στην Ελλάδα περίπου το 20% του ΑΕΠ, στην Κρήτη αντιπροσωπεύει το διπλάσιο, σημειώνεται.

Και προστίθεται: «Πολλοί θεωρούν ότι η παρούσα οικονομική κρίση προσφέρει την ευκαιρία να διορθωθούν σφάλματα του παρελθόντος και να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για μια κατάσταση, όπου κερδισμένοι από τις περικοπές των δαπανών θα είναι τόσο οι φιλοξενούμενοι τουρίστες όσο και οι επιχειρηματίες. Ήδη έχει σημειωθεί μείωση των τιμών κατά 20% περίπου και τούτο επιβεβαιώνεται και από την διευθύντρια πωλήσεων της Luxair-Tours, κ. Justin Striby.

Η Κρήτη εκτός από τον ήλιο, τις αμμουδιές και την θάλασσα προσφέρει στους επισκέπτες της την δυνατότητα να γνωρίσουν πολλά αξιοθέατα, όπως είναι η Κνωσός, πολλά μοναστήρια και όμορφα τοπία.

Φέτος, η Luxair-Tours προσφέρει στους πελάτες της 28.000 θέσεις για διακοπές σε όλη την Ελλάδα και ήδη από αυτές έχουν καλυφθεί οι 20.000. Σε σύγκριση με την προηγουμένη χρονιά οι κρατήσεις δεν έχουν υποχωρήσει ουσιωδώς. Μόνο στην Κρήτη ο λουξεμβουργιανός τουριστικός φορέας συνεργάζεται με 33 ξενοδοχεία. Πτήσεις θα διενεργούνται μια φορά την εβδομάδα προς τα Χανιά μέχρι τις 19 Οκτωβρίου και δυο φορές την εβδομάδα προς το Ηράκλειο μέχρι τις 2 Νοεμβρίου. Επίσης μια φορά την εβδομάδα θα διενεργούνται πτήσεις προς την Κέρκυρα μέχρι τις 18 Οκτωβρίου και προς την Κω μέχρι τις 19 Οκτωβρίου, ενώ προς την Ρόδο θα διενεργούνται δυο φορές την εβδομάδα μέχρι τις 2 Νοεμβρίου».

Η Ελλάδα, παρά την κρίση, παραμένει ο δημοφιλέστερος προορισμός και για τους Φινλανδούς. Στην οικονομική εφημερίδα «Kauppalehti» δημοσιεύεται συνέντευξη της επικεφαλής δημοσίων σχέσεων του φινλανδικού ταξιδιωτικού γραφείου, Finnmatkat, σχετικά με την πορεία των πωλήσεων ταξιδιωτικών πακέτων από τη Φινλανδία για το εξωτερικό το καλοκαίρι που διανύουμε. 

Η κα Miki-Kullas επισημαίνει -μεταξύ άλλων- ότι η Ελλάδα εξακολουθεί να αποτελεί τον πιο δημοφιλή προορισμό για τους Φινλανδούς και αυτό το καλοκαίρι, ενώ κατακόρυφη άνοδο παρουσιάζουν και οι πωλήσεις πακέτων προς την Τουρκία.

Ταξιδιωτικό αφιέρωμα σε Νάξο και Άνδρο δημοσιεύει το μηνιαίο ταξιδιωτικό περιοδικό Volta ao Mundo, σε ρεπορτάζ του Nelson Marques, με τίτλο: «Η ήρεμη Μεσόγειος».

Το αφιέρωμα στα δύο μεγαλύτερα νησιά των Κυκλάδων, που προβάλλονται ως ιδανικοί προορισμοί για ήσυχες διακοπές, έχει έκταση 14 σελίδων.

Με τίτλο «Δεν σας αρέσει η υπερβολική ζέστη; Τα Νησιά του Ιονίου είναι η όαση της Ελλάδας», η μεγαλύτερη ενημερωτική ιστοσελίδα της Τσεχίας www.novinky.cz δημοσιεύει αφιέρωμα στο Ιόνιο.

«Τα νησιά του Ιονίου Πελάγους είναι τα πράσινα κοσμήματα της Μεσογείου, που προσκαλούν τους τουρίστες να απολαύσουν το ευχάριστο κλίμα τους, σε αντίθεση με άλλους τουριστικούς προορισμούς που εξαντλούν ακόμη και τους πιο φανατικούς φίλους της ζέστης», αναφέρεται χαρακτηριστικά.

«Στο Ιόνιο, τους τουρίστες αναμένουν θερμοκρασίες γύρω στους 30 βαθμούς Κελσίου, ευχάριστο αεράκι και η σκιά των ελαιόδενδρων. Γι’ αυτό και τα τρία πιο γνωστά νησιά, η Κεφαλονιά, η Κέρκυρα και η Ζάκυνθος αποτελούν τακτικό προορισμό των καλοκαιρινών διακοπών των Τσέχων τουριστών», επισημαίνεται.

Το αφιέρωμα αναφέρεται σε όλα τα γνωστά τουριστικά σημεία, τους μύθους, την ιστορία, τα παραδοσιακά προϊόντα, το φυσικό περιβάλλον των Ιονίων Νήσων, με εξαιρετικά θετικό τρόπο.

Πηγή: omogeneia.ana-mpa.gr

Επι τη μνήμη του Οσίου Πατρός ημων Ιουστίνου

Στο Μοναστήρι Τσέλιε στο Βάλιεβο, την Δευτέρα 14/6/2010, πανηγυρικώς εόρτασαν την μνήμη του Οσίου Πατρός ημών Ιουστίνου Πόποβιτς, πρώτη φορά από τοτε που η Αγία Αρχιερατική Σύνοδος της Σ.Ο.Ε. κατά την φετεινή τακτική συνεδρίαση της ομόφωνα αποφάσισε την αγιοκατάταξη του Οσίου Γέροντος.

Παρουσία ανω των 2.000 πιστών από ολες τις περιοχές της Σερβίας ετελέσθη πολυαρχιερατική Θ.Λειτουργία κατά την οποία προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαυροβουνίου και Παραθαλασσίας κ.Αμφιλόχιος Ράντοβιτς.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αμφιλόχιος, στο κήρυγμα του ετόνισε ότι παν ο,τι ο νέος ισαπόστολος Ιουστίνος συνέγραψε, μετέφρασε και εκανε στην επίγεια ζωή του, μαρτυρεί το ονομα του Χριστού και ευλογεί τον Θεό Πατέρα κι Εκείνον τον οποίον Αυτός απέστειλε και εν τω Οποίω μας εξέλεξε.

«Όλες οι σημειώσεις του, ακόμα κι εκείνες από την εποχή της νεότητος, μαρτυρούν τη βαθειά και σταθερή πίστη του, τη γνώση του  ζωντανού Θεού του φανερωθέντος εν τω Χριστώ τω Κυρίω, και παν ότι εκανε και σκεφτόταν, μέχρι της τελευταίας αναπνοής την ημέρα του Ευαγγελισμού, ολο αυτό είναι ένα υπέροχο τραγούδι, θαυμάσιο ποίημα, το πιο ομορφο τραγούδι….το τραγούδι για τον Θεάνθρωπο Χριστό. Ο Θεάνθρωπος ηταν και παρέμεινε γι’ αυτόν το παν και τα πάντα!... 

….Κάθε λαός λαμβάνει και κάποιον μεγάλο ανθρωπο στην ιστορία του και στην νεώτερη ιστορία. Εμας, ως λαό του Θεού με προορισμό σ’ αυτές τις περιοχές να δώσει τους καρπούς της υπαρξης του, ο Κύριος αυτούς τους εσταυρωμένους καιρούς μας επροίκησε με τίμιους και ειλικρινείς ανθρώπους, μεταξύ δε ολων αυτών ιδιαιτέρα θεση καταλαμβάνουν ο Αγιος Πατήρ Νικόλαος Αχρίδος και ο πανορθόδοξος νεοφανείς αγιος και φωτιστής Πατήρ Ιουστίνος, του οποίου το ονομα διαδόθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο…» 

Συλλειτούργησαν οι Αρχιερείς Βαλιέβου Μιλούτιν, Τούζλας Βασίλειος, Μπάτσκας Ειρηναίος, Σουμαδίας Ιωάννης, Οσιγεκ Λουκιανός, Βρανίων Παχώμιος, Καναδά Γεώργιος, και Βουδιμίου Νίκσιτς Ιωαννίκιος καθώς και μεγάλος αριθμός Αρχιμανδριτών και Ιερομονάχων από την ελληνική και την ρώσική εκκλησία, Ιερείς από άλλες Μητροπόλεις της Σερβικής Εκκλησίας και της διασποράς.

Αποκαλυπτική συνέντευξη Αθανασίου Γιέβτιτς στη "Romfea.gr"

Μια συνέντευξη εφ΄ όλης της ύλης παραχώρησε στο Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων «Romfea.gr» ο Μητροπολίτης πρώην Ερζεγοβίνης και Ζαχουμίου κ. Αθανάσιος Γιέβτιτς.

Ο κ. Αθανάσιος μίλησε για τον Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς, για τον νέο Πατριάρχη Σερβίας κ. Ειρηναίο, για τον Επίσκοπο Αρτέμιο, τον Συμεών Βιλόφσκι καθώς και για την σύγκληση της Αγία και Μεγάλης Συνόδου.

Η συνέντευξη του Μητροπολίτη Αθανασίου Γιέβτιτς, στον Διευθυντή της «Romfea.gr», Αιμίλιο Πολυγένη έχει ως εξής:

Σεβασμιώτατε, αυτές τις ημέρες βρίσκεστε στο Άγιον Όρος, όπου εορτάσατε για πρώτη φορά στην Ιερά Μονή Χιλανδαρίου, τη μνήμη του γέροντα Σας, Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς. Πείτε μας, ποια τα συναισθήματα Σας;

Αγαπητέ Αιμίλιε, ήρθα για την πρώτη επίσημη αγρυπνία του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, με την άδεια βέβαια του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Από ότι πληροφορήθηκα και η Ιερά Μονή Βατοπαιδίου, εόρτασε την μνήμη του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς.

Ο γέροντας Ιουστίνος από χρόνια, από όλους σχεδόν τους Ορθοδόξους ανά τον κόσμο τιμόταν ως Άγιος. Επίσης πάρα πολλοί είχαν και εικόνα του. Ο π. Αθανάσιος ο Σιμωνοπετρίτης, που τον είχε γνωρίσει ένα χρόνο πριν από την κοίμησή του, έγραψε την ακολουθία του, την οποία μεταφράσαμε και στα Σέρβικα. Την ψάλαμε στη Μονή Χιλανδαρίου, ο δεξιός χορός στα Ελληνικά ο αριστερός στα Σέρβικα.

Αισθανόμαστε συνεχώς την πάρουσία του. Μάλιστα ένας νεαρός μας είπε, ότι τον είδε στον τάφο του να στέκεται και να δοξολογεί τον Ιησού Χριστό.

Χαρήκαμε πολύ στην Ιεραρχία για την Αγιοκατάταξη του. Στις 2 Μαρτίου εορτάσαμε τη μνήμη του για πρώτη φορά όλοι οι Ιεράρχες της Σερβικής Εκκλησίας, στον Καθεδρικό ναό του Αγίου Σάββα στο Βελιγράδι.

Πως είδατε την εκλογή του νέου Πατριάρχη Σερβίας, πείτε μας λίγα λόγια για την μέχρι σήμερα διακονία του.

Όπως γνωρίζετε, η εκλογή του Πατριάρχη έγινε με το σύστημα του τριπρόσωπου, η Ιεραρχία ψήφισε τρείς που θα κληρωθούν για τον Πατριαρχικό θρόνο.

Το φάκελο τράβηξε ένας ιερομόναχος πρώην Αγιορείτης, ο οποίος είναι από τα μέρη της Κροατίας, και η πρόνοια του Θεού έδωσε να εκλεγεί ο Επίσκοπος Νύσσης Ειρηναίος.

Ο Πατριάρχης παρόλο, ότι είναι ένας άνθρωπος ηλικιωμένος, κρατιέται πάρα πολύ καλά διανοητικά και έχει πάρα πολύ μεγάλη εμπειρία.

Επίσης, φέρεται πάρα πολύ συνετά και ανθρώπινα, σκεφτείτε περιμέναμε πολλοί ιεράρχες που δεν τον ψήφισαν, ότι θα είχανε δυσμένεια. Όμως ο κ. Ειρηναίος πήγε πρώτα σ΄ αυτούς, και συλλειτούργησε στις Επαρχίες τους.

Με την Ιεραρχία έχει άψογη συνεργασία, είναι ταπεινός και παράλληλα αποφασιστικός σε ζητήματα που πρέπει να επιλυθούν άμεσα.

Είμαστε πολλοί ευγνώμονες! Περιμέναμε περίπου ότι θα ήταν έτσι, αλλά μας εξέπληξε όλους με την στάση του, αφού κάνει πολύ περισσότερα από αυτά που περιμέναμε.

Σεβασμιώτατε, τον τελευταίο καιρό ένα θέμα που ταλανίζει την Σερβική Εκκλησία, είναι το θέμα του Επισκόπου Αρτεμίου. Στη Θεσσαλονίκη εδώ και πολύ καιρό κρατείτε ο πρώην πρωτοσύγκελος του Συμεών Βιλόφκσι. Υπήρξατε για λίγο καιρό Τοποτηρητής και γνωρίζετε πολύ καλά το θέμα, πείτε μας τι ακριβώς συμβαίνει;

Το θέμα του Αρτεμίου και της Μητροπόλεως, και συγκεκριμένα του μοιραίου αυτού ανθρώπου Συμεών Βιλόφκσι, εδώ και τέσσερα χρόνια τουλάχιστον εκκρεμεί.

Όταν ο Συμεών τελείωσε τις σπουδές από την Θεσσαλονίκη, αμέσως κατηγόρησε τον μέχρι τότε γραμματέα, Πρωθιερέα Ζόραν Γκρουίτς του Αρτεμίου. Τελικά τον καθαίρεσε ο Αρτέμιος και τον βάλανε φυλακή.

Υπήρχαν ατασθαλίες οικονομικές και αυτό μέρα με την ημέρα χειροτέρευε, μετά ο Συμεών μπήκε στη θέση του Πρωθιερέα Ζόραν, και πήρε στα χέρια του όλη την εξουσία. Κυρίως όμως η σύγκρουση του Αρτεμίου, είναι με την Ιεραρχία και τη Σύνοδο.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση στα προγράμματα ήθελε δύο Σέρβους και δύο Αλβανούς, όπου στην επιτροπή αυτή η Σερβική Εκκλησία είχε το δικαίωμα του«βέτο», δηλαδή αν δεν συμφωνούμε σταματάμε και τότε δεν έρχονται και χρήματα.

Ο Αρτέμιος όμως το αρνιόταν αυτό ρητώς, δεν μπορεί να μετέχουν οι Συτάριοι Αλβανοί οι οποίοι γκρέμισαν το Κόσοβο, όμως η Ιεραρχία όρισε ότι όλοι πρέπει να μετέχουν και ας είχανε λάβει μέρος στις καταστροφές.

Το ανέθεσε στον βοηθό του Επίσκοπο Θεοδόσιο, Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Ντέτσανι, ο οποίος ήταν ο εξουσιοδοτημένος από την Ιεραρχία της Σερβικής Εκκλησίας.

Όταν έγιναν οι ανανεώσεις όλων αυτών των βασικών κτιρίων και άλλων, ο Αρτέμιο δεν τα δεχόταν, όπως το Επισκοπικό Μέγαρο στη Πριζρένη, τον Καθεδρικό ναό στην Πρίστινα, ένα ναό στο Πέτς, στην Τσακόβιτσα και σε άλλα μέρη.

Ο Επίσκοπος Θεοδόσιος τα παρέδωσε όμως στη Σύνοδο, και άρχισαν έρευνες το τι γίνεται στην Μητρόπολη Ράσκας.

Το Μάιο του 2006, βγαίνει απόφαση της Ιεραρχίας παρακαλώ από μια επιτροπή στην οποία συμμετείχα και εγώ προσωπικά, όπου βρήκαμε πάρα πολλές ατασθαλίες.

Τότε ζητήσαμε από τον Αρτέμιο να διαλύσει την ομάδα αυτή με τον Συμεών και τον κουμπάρο του, διότι υπάρχουν πάρα πολλά χρήματα που φεύγουν από τον λαό του Κοσσόβου. Διότι ότι δίνει ο καθένας, το δίνει για το λαό του Κοσσόβου και όχι για ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Στη συνέχεια τι έγινε;

Κοιτάξτε, η Ιεραρχία ζήτησε από τον Αρτέμιο να περάσει τον Συμεών από δικαστήριο και να τον βγάλει από όλες τις υποχρεώσεις της Μητροπόλεως. Όμως άδικα! Ο Συμεών όλο και περισσότερο εγκαθίσταται, έγινε και αρχιερατικός επίτροπος, και εκτόπισε τον βοηθό επίσκοπο Θεοδόσιο και να αναλάβει αυτός τα πάντα (Διοικητικά, Οικονομικά κ.α.).

Κατά περίεργο τρόπο ο Αρτέμιος δεν απαντούσε στην Ιεραρχία, μετά αρρώστησε και ο μακαριστός Πατριάρχης Παύλος, και έτσι κατόρθωσε δύο ολόκληρα χρόνια να ξεγελάει τη σύνοδο, την οποία τότε διοικούσε ο Μητροπολίτης Αμφιλόχιος ως αντικαταστάτης του Πατριάρχη. Πάντως, να ξέρετε, ότι αναμένεται η εκτέλεση των αποφάσεων του 2006.

Τώρα όμως ήρθε νέος Πατριάρχης και πάλι ο Αρτέμιος απέφυγε και την επιτροπή να κάνει την πρώτη έρευνα, απέφυγε και την δεύτερη, αλλά και την τρίτη που πήγε στις 10 Φεβρουαρίου, όπου ήταν ο Αμφιλόχιος και ο Ερζεγοβίνης Βασίλειος.

Σκεφτείτε τον κάλεσε η Ιερά Σύνοδος να έρθει στο Πατριαρχείο, και ήρθε ψεύτικα στους διαδρόμους για να βρει μόνο τον Πατριάρχη. Όμως ο Πατριάρχης του είπε: «Δέσποτα μου, έλα στη Σύνοδο στις 11:00 που θα συνεδριάζουμε». Αυτός τελικά δεν ήρθε! Μετά διέδιδε δεξιά και αριστερά, ότι δεν με θέλανε.

Εν πάση περιπτώσει στις 11 Φεβρουαρίου, βγήκε τελεσίδικη απόφαση να τεθεί σε διαθεσιμότητα διότι δεν δεχόταν τρεις αλλεπάλληλες επιτροπές. Και σύμφωνα με τους ιερούς κανόνες, όταν ένας επίσκοπος αρνείται να υπακούσει στην ιεραρχία και να δεχθεί επιτροπές οι οποίες είναι σταλμένες από την Ιεραρχία, υπόκειται σε καθαίρεση.

Είπατε ότι βρήκατε οικονομικές ατασθαλίες.

Σκεφτείτε βρήκαμε 15 φακέλους, από ένα 1 κιλό ο καθένας! Δεν βρήκαμε όμως μόνο οικονομικές ατασθαλίες, αλλά και κανονικές παραβάσεις. Ο Συμεών π.χ. λειτουργούσε με αντιμήνσιο του Επισκόπου Αρτεμίου, στο παρεκκλήσιο του Αγίου Σάββα στη Θεσσαλονίκη, το οποίο ανήκει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και μνημόνευε τον Αρτέμιο…

Πήγαν και το αφαίρεσαν από την Μητρόπολη το αντιμήνσιο και δεν τον τιμώρησε τον Συμεών! Πρόσφατα στην εορτή του Αγίου Νικολάου, ο Συμεών λίγο πριν την Θεία λειτουργία έβγαλε τα άμφια του, όταν είδε ότι θα λειτουργήσει και ο βοηθός επίσκοπος του Αρτεμίου, Θεοδόσιος.

Αυτό σύμφωνα με τους ιερούς κανόνες 8^ος και 9^ος Αποστολικός, είναι για καθαίρεση! Αμφισβητεί την Θεία Λειτουργία, την γνησιότητα των λειτουργών ιεραρχών κ.ο.κ.

Ο Αρτέμιος έκανε και άλλες παραβάσεις, ίδρυσε δύο μοναστήρια εκτός της Μητροπόλεως του. Απέκτησε και δύο σπίτια στο Βελιγράδι και ένα τρίτο σε άλλη Μητρόπολη! Και ερωτώ με τι χρήματα τα απέκτησε;

Κάθε τόσο έδωνε συνεντεύξεις και έλεγε: «Μην ανακατεύστε στη Μητρόπολη μου, καταπατάτε τα κανονικά μου δικαιώματα». Ναι αδελφέ Αρτέμιε, αλλά όταν πρόκειται για οικονομικά θέματα, τότε η αρμοδιότητα σου δεν είναι κανονική.

Διότι τα κτίρια, τα κτήματα, οι ναοί ανήκουν στο Πατριαρχείο, δεν είναι ιδιοκτησία του Επισκόπου, ούτε καν της Επισκοπής. Διότι το νομικό πρόσωπο είναι το Πατριαρχείο.

Μετά η Σύνοδος έβαλε εμένα ως εφησυχάζων για Τοποτηρητή, διότι ήξερα πολύ καλά την εκεί κατάσταση. Εγώ του είχα πει του Αρτεμίου και του είχα γράψει στα τέσσερα χρόνια 8 επιστολές, τα οποία κατέθεσα και στην Ιεραρχία.

Εκεί του έγραφα: «Δέσποτα μου, πρόσεξε αυτόν τον Συμεών. Ο άνθρωπος είναι ύπουλος, κλέφτης, ψεύτης και δεν σου κάνει καλό. Θα βγουν σύντομα στην επιφάνεια πολλά άσχημα πράγματα». Αυτός όμως δεν τα δεχόταν αυτά που του έγραφα.

Τελικά, όταν μπήκα Τοποτηρητής στην Επισκοπή Ράσκας, έστειλα τον Συμεών αμέσως σε δικαστήριο, εκτελώντας έτσι την απόφαση της Ιεραρχίας της Σερβικής Εκκλησίας.

Τώρα τι γίνεται με τον Συμεών Βιλόφσκι;

Θα σας πω! Ο Συμεών τώρα είναι καθηρημένος για παραβάσεις νομικές και για οικονομικές ατασθαλίες. Παράδειγμα πήρε ένα αυτοκίνητο ακριβό που του χάρισε το Υπουργείο, και το πούλησε σε ένα ιδιώτη 1.000 ευρώ ενώ κοστίζει 60.000, και μετά να του το χαρίσει αυτός για να το έχει ως δικό του. Μ΄ αυτό ήρθε και στην Ελλάδα, αλλάζοντας στα σύνορα…

Εν΄ τω μεταξύ το δικαστήριο προχώρησε τον καθαίρεσε, και εν συνεχεία το δικαστήριο της Ιεράς Συνόδου της Σερβικής Εκκλησίας, επικύρωσε και αυτό με την σειρά του την καθαίρεση. Ο Συμεών σήμερα είναι λαϊκός!

Να αναφέρω και κάτι άλλο. Ο Συμεών Βιλόφσκι, μάντεψε θα έλεγα τι θα γίνει και στις αρχές Ιανουαρίου επεσκέφθη τον Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ, με συστατική επιστολή του Αρτεμίου. Για να τον δεχθεί ο Μητροπολίτης Πειραιώς του είπε, ότι τον καταδιώκουν ως αντιοικουμενιστή. 

Αυτό είναι ένα μεγάλο ψέμα, διότι κανείς δεν καταδιώκει κανέναν στη Σερβία, ούτε Οικουμενιστές, ούτε αντιοικουμενιστές. Έχουμε πάρα πολλά προβλήματα, δεν ασχολούμαστε με τα ζηλωτικά.

Επίσης να σας πω, ότι ο Άγιος Πειραιώς ενημερώθηκε τότε από τον Μητροπολίτη Μπάτσκας για τον Συμεών και αμέσως ο κ. Σεραφείμ επέστρεψε πίσω τα χαρτιά και του είπε: «Παιδί μου είπες ψέματα, να πάς να δώσεις λόγο για όλα αυτά που σε κατηγορούν».

Κλείνοντας, να ξέρετε ότι ο Συμεών προσέλαβε ακριβούς δικηγόρους και μήνυσε με ψεύτικες κατηγορίες εμένα και άλλους δύο δικηγόρους. Επίσης μήνυσε την Σύνοδο της Εκκλησίας, στο Συνταγματικό δικαστήριο της Σερβίας για καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Βλέπετε θράσος που έχει αυτός ο άνθρωπος!

Σεβασμιώτατε, ο Επίσκοπος Αρτέμιος που μένει τώρα;

Ο Αρτέμιος τώρα βρίσκεται στο Κόσσοβο, διότι η Ιεραρχία δεν θέλει να φύγει από την περιοχή του, γιατί αν δεν είναι εκεί θα κάνει πολλά πίσω από την πλάτη μας.

Έχει στο πλευρό του περίπου 30 ανθρώπους, δεκαπέντε μοναχούς από την Μονή Μαύρο Ποτάμι, τους Αρχαγγέλους και 5 με 6 μοναχές από άλλα μοναστήρια. Από τους 200 μοναχούς και μοναχές, μόνο τριάντα (30) είναι σε ανταρσία. Αν και θέλουν να φύγουν εμείς δεν τους δίνουμε απολυτήριο.

Ο Αρτέμιος πήρε τέσσερεις οι οποίοι θα πληρώνονται, θα έχει το αυτοκίνητο του και θα μένει σε ένα μοναστήρι, μεταξύ Καρλοβικίου και Μιτροβίτσα, είναι βόρεια από το Βελιγράδι.

Ήδη η Σύνοδος συμφώνησε να μένει εκεί και να έχει μαζί του άλλους τέσσερεις (διάκος, ιερέας, οδηγός και μάγειρας), διότι έχει προβλήματα με την καρδιά του, έχει αρτηριοσκλήρυνση και πρέπει να τον φροντίζουν.

Δυστυχώς ο Αρτέμιος, βγαίνει πάλι με δηλώσεις και λέει, ότι τον κρίναμε χωρίς δικαστήριο και με καταδικάσανε χωρίς αποδείξεις. Στην Ιεραρχία δεν σας το κρύβω τέθηκε και θέμα καθαιρέσεως, όμως οι Αρχιερείς είπανε ότι δεν κάνει να ντροπιαστούμε ενώπιον του Σερβικού λαού του Κοσσυφοπεδίου, ένας φτωχός λαός ο οποίος περίμεναν βοήθεια και τα έτρωγαν οι άλλοι γύρω από τον Αρτέμιο.

Εδώ στο Άγιον Όρος, ζήτησε κανείς να μάθει για την υπόθεση;

Ναι.. Μου είπε ένας προχθές στο μοναστήρι, ότι ο Αρτέμιος ήταν τόσο Άγιος που δεν μπορούσε να πιστέψει πως οι άνθρωποι που ήταν γύρω του, τον εκμεταλλεύτηκαν και έκλεβαν χρήματα.

Του απάντησα ως εξής: «Πάτερ μου, αυτά είναι ωραία λόγια αλλά δυστυχώς ο Αρτέμιος είχε πολύ μεγάλους κλέφτες γύρω του. Αν αυτός δεν το καταλάβαινε, που ειλικρινά αμφιβάλω ότι δεν το ήξερε, πέφτει το σφάλμα σε εκείνον διότι αυτός είναι υπεύθυνος».

Στο δια ταύτα Σεβασμιώτατε..

Κοιτάξτε αν τον δικάσουμε θα βγούνε στην επιφάνεια πάρα πολλά! Του ζητήσαμε να παραιτηθεί και δεν ήθελε, και αναγκαστήκαμε να το κάνουμε εμείς.

Μπορεί να ιερουργεί και να εξομολογεί, αλλά μόνο με την άδεια του τοπικού Ιεράρχη. Διότι δεν μπορεί να κυκλοφορεί και να κάνει περιοδείες χωρίς την άδεια του τοπικού μητροπολίτη.

Ο Αρτέμιος κ. Πολυγένη, ενδιαφερόταν μόνο για τα μοναστήρια τα ζηλωτικά που λέμε στην Εκκλησία, και όχι για την μητρόπολη. Τον Αρτέμιο τον ζημίωσε η σκέψη ότι ο πνευματικός είναι πάνω από όλους, ξεχνώντας ότι είναι Αρχιερέας του Χριστού και Ποιμέναρχης.

Ο άλλος κόσμος εκτός από τα μοναστήρια τι είναι τούβλα; Μόνο τα δικά του πνευματικοπαίδια υπάρχουν γι΄ αυτόν; Αυτή η πολυτέλεια δεν υπάρχει στους ιερούς κανόνες, ο Αρτέμιος έπεσε δηλαδή θύμα της απερισκεψίας του και της ανευθυνότητας του, από ανθρώπους όπως αυτός ο επικίνδυνος Συμεών.

Σεβασμιώτατε, πριν λίγες ημέρες που ήμουνα στη Ρωσία για την επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη στο Πατριαρχείο Μόσχας, ο κ. Βαρθολομαίος σε συνέντευξη που παραχώρησε σε Ρωσικό τηλεοπτικό κανάλι, τόνισε ότι πρέπει να επιταχυνθούν οι προετοιμασίες για τη σύγκληση της  Μεγάλης Αγίας Ιεράς Συνόδου. Πως το σχολιάζεται αυτό;

Εγώ είχα πει στη Γενεύη που ήμουνα τον Ιούνιο για τη διασπορά, να γίνει η μεγάλη Σύνοδος αλλά να ασχοληθεί με σοβαρά θέματα. Πρώτα απ΄ όλα πρέπει να αναφερθεί και να επιβεβαιώσει τις 7 Οικουμενικές Συνόδους.

Κατά τη γνώμη μου όχι μόνο εφτά (7) διότι έχουμε και άλλες, του Φωτίου τη μεγάλη σύνοδο του 880, του Παλαμά τις δύο συνόδους 1340 και 1351 κ.ο.κ.

Με άλλα λόγια να μην είναι μόνο λεπτολογίες, δηλαδή περί νηστείας κ.α., τα οποία χρειάζονται και πρέπει να ρυθμιστούν, και πρέπει να γίνει και γι΄ αυτά η Σύνοδος.

Αλλά επειδή αρχίσαμε με τον π. Ιουστίνο Πόποβιτς να τελειώσουμε και μ΄ αυτόν, ο οποίος είχε γράψει το εξής: «Μην βιαστείτε βρε παιδιά». Νομίζω ο ίδιος βοήθησε να μην γίνει άμεσα, διότι ήταν κάτι βιαστικό.

Δεύτερον, πρέπει να προσέξουμε πάρα πολύ να γίνει συνεργασία πράγματι πανορθόδοξη και όχι να γίνει νομενκλατούρα ορισμένων ανθρώπων που κάθονται και μαζεύονται στο Σαμπεζύ, στο Βελιγράδι, στη Μόσχα και αυτοί αποφασίζουν και ράβουν και κόβουν ότι θέλουν.

Άμα δείτε τα πρόσωπα που συμμετέχουν σ΄ αυτές τις επιτροπές, αυτό σε κάνει να είσαι λίγο επιφυλακτικός! Διότι όλοι τους, είναι με τους διαλόγους, όπως λέμε εμείς, μεταγγίζουμε από ένα δοχείο στο άλλο και το περιεχόμενο είναι περίπου το ίδιο.

Θα πρέπει πράγματι να λάβουν μέρος οι Εκκλησίες, οι Ιεράρχες, και όχι να έρχεται ένας της τάδε Εκκλησίας σε όλες τις αντιπροσωπείες για όλα τα θέματα. Εμείς οι θεολόγοι λέμε: «Αυτός ήταν σε όλα τα δυνατά και αδύνατα συνέδρια», για όλα είναι υπεύθυνος!

Αυτό δεν το λέω για να ξεφτίσω την μεγάλη πρόθεση για τη σύγκληση, αλλά δεν σταμάτησε και το Άγιον Πνεύμα να ενεργεί! Υπάρχει ενότητα των ορθοδόξων αλλοίμονο, ούτε διακόπηκε με την διασπορά παρόλο τα μεγάλα προβλήματα.

Θέλει προσοχή, προσευχή θέλει προεργασία και πάνω απ΄ όλα θέλει συμμετοχή όχι με ανθρώπους κατ΄ επιλογή, το λέω αυτό με πλήρη συνείδηση!! Δεν μπορεί ένας να είναι κατάλληλος για όλα…

Ρωτήστε τον εκπρόσωπο της Ρωσίας, του Φαναρίου, της Σερβίας, της Ρουμανίας, που έρχεται ο βοηθός του Πατριάρχη και ράβει και κόβει και οι παρόντες επίσκοποι σιωπούν…. Αυτό κ. Πολυγένη δεν είναι καθόλου σωστό!

Επαναλαμβάνω πρέπει να γίνει η Μεγάλη Σύνοδος και ελπίζω να γίνει, αλλά όπως έλεγαν και οι Τούρκοι: «Αχ, να είχα τη δεύτερη σκέψη του Ρωμιού». Νομίζω η δεύτερη σκέψη των Ορθοδόξων, πιστεύω πάντα είναι καλύτερη!!

Τέλος, θέλω να εκφράσω μεγάλες ευχαριστίες σε εσάς προσωπικά κ. Πολυγένη και στη«Romfea.gr», που πάντα είναι πρόθυμη να έχει ειδήσεις από την Σερβική Εκκλησία, όπως και το ενημερωτικό γράμμα που σας είχα στείλει από το Κόσσοβο, το οποίο ήταν λίγο σκληρό αλλά έτσι είναι τα πράγματα.

Ο Αρτέμιος ήταν αδελφός μου, και τώρα αδελφός μου είναι, αλλά δεν μπορεί οι άνθρωποι που τον περιβάλουν να κοροϊδεύουν την Ιεραρχία της Σερβικής Εκκλησίας και να την αμφισβητούν….

Σεβασμιώτατε, Σας ευχαριστώ πολύ για την συζήτηση…

Εγώ σας ευχαριστώ, εύχομαι καλή δύναμη στο πολύ σημαντικό για την Ορθοδοξία έργο Σας.

Πηγή:Romfea.gr