Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009

Που κάνουμε τη διαφορά;


Εντύπωση μου προκαλεί το γεγονός ότι μια ομάδα κληρικών και λαικών με ιερό ζηλο κατόρθωσε να συγκεντρώσει 7.000 περίπου υπογραφές ως διαμαρτυρία για τον επικείμενο θεολογικό διάλογο Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών.
Παρ’ ότι όμως τέτοιου ειδους θεολογικοί διάλογοι με τους ετεροδόξους εχουν καθιερωθεί εδώ και μερικές δεκαετίες και αρα είναι γνωστή εκ των προτέρων η κατάληξη και αυτού του διαλόγου στην Κύπρο, εν τούτοις με αποφασιστικοτητα οι αδελφοί μας αντιδρούν και δημιουργούν μεγάλο πρόβλημα εκεί που δεν υπάρχει.
Και λεω ότι δεν υπάρχει πρόβλημα γιατί πιστεύω ότι αφ’ ενός μεν οι εκπρόσωποι των Ορθοδόξων Εκκλησιών είναι ολοι εγκρατείς θεολογοι και σταθεροί και αμετακίνητοι στην πατρώα πίστη, αφ’ ετέρου δε η ορθόδοξη θεολογία μας σε ιδεολογικό επιπεδο είναι γοητευτική και απαράμιλλη.
Εάν υπάρχει κάποιο προβλημα εγω το εντοπίζω κάπου αλλού: Η αλήθεια των ορθοδόξων δογμάτων εχει καμιά σχέση με την καθημερινότητα μας; Φανερώνεται στον τρόπο ζωής μας; Ποιο περιεχόμενο ζωής και εκκλησιαστικής εμπειρίας κρύβει η θεωρητική μας διατύπωση; Που κάνουμε την διαφορά; Προς τι η κόντρα μας με τους ετεροδόξους; Τι υπερασπιζόμαστε τελικά;
-Το ορθόδοξο δόγμα μας διαφοροποιεί αραγε το κήρυγμα μας από την συμβατική ηθικολογία και τα ευσεβιστικά φληναφήματα;
-Η εκκλησιαστική μας τέχνη εκφράζει το ηθος της Εκκλησίας η στεγάζει απλως, διακοσμεί απλώς και μιμείται απλώς;
-Μηπως δίνουμε προτεραιότητα στη λογική και όχι στην προσωπική σχέση;
-Μήπως κυριαρχεί η ατομική πίστη, η ατομική αρετή, η ατομική θρησκευτικότητα;
-Μήπως η Εκκλησία κατανοείται ως διοικητικός οργανισμός και όχι ως οικογένεια, ως εκκλησιαστικο γεγονός;
-Μήπως η πρακτική των μυστηρίων και ο τρόπος λατρείας, η σχέση μας δηλαδή με τον Θεό μεταποιείται σε μια σχέση εμπορικής συναλλαγής στη βάση : Ενοχή-εξαγορά- δικαίωση;
-Μήπως….
Εάν τελικά ο τρόπος ζωής μας εχει αλωθεί από την Λατινική Δύση τότε γιατί αυτοί οι 7000 ανθρωποι, «αντι-οικουμενιστές» όπως χαρακτηρίζονται δεν αγωνίζονται να τακτοποιήσουν τα του οικου τους;
Πότε διαμαρτυρήθηκαν για τον εκδυτικισμό της εκκλησιαστικής μας ζωής; Που ησαν τα τελευταία σαράντα χρόνια να υποστηρίξουν στην πράξη την μεγάλη στροφή της ελλαδικής θεολογίας κατά την δεκαετία του ‘60;
Δεν είναι παράδοξο σήμερα να επιτίθενται στον πρωτοπορο της ορθόδοξης αυτοσυνειδησίας(κόντρα στην δυτική θεολογία); - «τον μεγαλύτερο ορθόδοξο θεολόγο της μετα τον Γρηγόριο Παλαμά εκκλησιαστικής περιόδου»(Χρηστος Γιανναράς) τον Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη Ζηζιούλα;
Τα παραπάνω ερωτήματα απευθύνονται σε ολους μας. Εφ’ οσον οι προυποθέσεις μας είναι λαβωμένες από τον δυτικό τρόπο ζωής, οι οποιες απόψεις μας δεν πείθουν κανένα. Θα πέφτουν πάνω στην ψυχολογική αμυνα μας που εφευρίσκει τα πάντα και μας κατοχυρώνει αποφασιστικά.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

http://e-lithi.blogspot.com/2009/10/blog-post_14.html
ευλογείτε.
στον παραπάνω σύνδεσμο έχω αναρτήσει ένα εξαίσιο κείμενο του π. Ζηζιούλα, επίκαιρο:του 1982 και αξεπέραστο από τη σύναξη (τ.2)
προς γνώση (και συμμόρφωση;)

Ιωάννης Νικόπουλος είπε...

"`Η Δύση (Ρωμαιοκαθολική καί Προτεσταντική) πού ειδε τό πρόβλημα τού κόσμου ώς πρόβλημα ηθικό(παράβαση έντολής καί τιμωρία) έκαμε τό Σταυρό τού Χριστού τό έπίκεντρο τής πίστεως καί τής λατρείας. 'Αλλά η Ορθοδοξία έξακαλουθεί νά τονίζει τήν 'Ανάσταση ώς τό κέντρο ολης τής ζωής της, άκριβως γιατί είδε ότι τό πρόβλημα τού κτιστού δέν είναι ήθικό άλλά ό ν τ ο λ ο γ ι κ ό, είναι τό πρόβλημα τής υ π ά ρ ξ ε ω ς (καί όχι τής όμορφιάς) τού κόσμου, τό πρόβλημα του θανάτου"...
Κείμενο αξεπέραστο οντως που θα πρέπει να μελετήσουν με προσοχή ολοι οι "αντι-οικουμενιστές"...για να δουν τι υπαρξιακά μηνύματα κρύβει το ορθόδοξο δόγμα...και πόσο αμεσες μπορεί να ειναι οι επιπτώσεις στην υπαρξη μας...και ολα αυτά τα οφείλουμε στον Αγιο Περγάμου Ιωάννη...σ' αυτόν που ξεκαθαρίζει τα πράγματα μια για πάντα....Του είμαστε ευγνώμονες!
Σας ευχαριστώ που μου το υπενθυμίσατε..Ευχές πολλές!!!