Κεντρικό πρόσωπο ο Πατέρας

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ (Λουκ.ιε 11-32)

Η Παραβολή του Ασώτου τελικά καταξιώνει και επαινεί τον Ασωτο, όχι φυσικά για την ασωτία του και την επανάσταση του, αλλά για την μετάνοια και επιστροφή του.

Ο Πρεσβύτερος επικρίνεται, όχι φυσικά για την υπευθυνότητα του και τον σεβασμό του απέναντι στη οικογένεια, αλλά για την σκληρή καρδιά του και την ελλειψη αγάπης προς τον αδελφό του.

Το ενδιαφέρον όμως της Παραβολής δεν επικεντρώνεται, ουτε στην αποστασία ουτε στην μετάνοια και επιστροφή του Ασώτου, αλλά στην πατρική αγάπη και στην δυνατότητα επιστροφής. Κεντρικό πρόσωπο στην Παραβολή είναι ο Πατέρας και όχι ο Ασωτος. Γι’ αυτό και κακώς λέγεται Παραβολή του Ασώτου. Πολλοί ερμηνευτές την ονομάζουν Παραβολή του «σπλαχνικού Πατέρα». Ο Θεός, λοιπόν, στην σημερινή Παραβολή μας αποκαλύπτεται ως Πατέρας. Και για τον Χριστιανό ο Θεός είναι μόνο Πατέρας και τίποτε άλλο.

Και ειναι μόνο Πατέρας γιατί:

Σέβεται την ελευθερία των παιδιών του. Είναι Πατέρας και για τους δύο, και γι’ αυτόν που φεύγει από κοντά του για πολλά χρόνια, και γι’ αυτόν που του μένει πιστός χωρίς να απομακρυνθεί από το πατρικό σπίτι. Δέχεται τις απαιτήσεις του νεώτερου υιου και τον αφήνει να τραβήξει τον δρόμο του, χωρίς να προσπαθεί να τον επηρεάσει και να τον εκβιάσει, γιατί σέβεται την ελευθερία του.

Χρόνια ολόκληρα τον περιμένει και όταν επιστρέφει τον δέχεται με χαρά και αγάπη, χωρίς κρατήματα, χωρίς ανακριση, χωρίς ενδοιασμούς.Τον δέχεται με στοργή, τον δέχεται όπως είναι και ελπίζει στην αλλαγή.Την ιδια αγάπη δειχνει και προς τον μεγάλο γιό.

Ανέχεται τα παραπτώματα μας. Περιμένει χρόνια την επιστροφή μας, δεν απελπίζεται, δεν εξοργίζεται, δεν τιμωρεί. Η αγάπη του είναι πιο μεγάλη από την αμαρτωλότητα του ανθρώπου.

Ξέρει να συγχωρεί. Το ελεος του δεν εχει ορια. Κυνηγάει τον αμαρτωλό, όχι για να τον τιμωρήσει, αλλά για να τον σώσει και να τον ξαναφέρει κοντά του.

Δεν αφήνει τον κόσμο να αφανισθεί εξ αιτίας του παραλογισμού του ανθρώπου. Στέλνει τον Υιό του τον Μονογενή, γίνεται ο Θεός ανθρωπος, για να μπορέσει ο ανθρωπος να γίνει θεός και ετσι να εκπληρώσει τον προορισμό του.

Η αποκάλυψη του Θεού ως Πατέρα είναι:

1. Ένα καθοριστικό γεγονός για τον ανθρωπο, γιατί θέτει τη σχέση του σε νέα βάση και με το Θεό και με τον κόσμο. Γίνεται αμμεση η παρουσία του Θεού στη ζωή μας.

2. Μας δίνει ζωή και νόημα. Οσο πιο πολύ βιώνουμε την πατρική αγάπη του Θεού, τόσο πιο πολύ αυξάνουμε, προοδεύουμε, βγαίνουμε από τον εαυτό μας και αγαπάμε τον συνάνθρωπο μας, εκπληρώνοντας ετσι τον προορισμό μας.

3. Μας δίνει ελπίδα. Η αγκαλιά του Πατέρα παραμένει ανοιχτή. Συνεχίζει να αγαπά, να ελπίζει, να προσμένει. Μας προσκαλεί να επιστρέψουμε.

Ειθε, η σημερινή Παραβολή να μιλήσει στην καρδιά μας και απο τωρα και στο εξής να βιώνουμε το Θεό ως Πατέρα, για να αλλάξει επιτέλους η σχέση μας με το Θεό και τον συνάνθρωπο και να γευθούμε τη ζωή του ελέους, της συγνώμης και της αγάπης.