Όχι ο θάνατος δεν νικιέται με ξόρκια…

Παίρνω αφορμή από τα λογια του Αρχιεπισκόπου «Αυτή είναι η μοίρα των θνητών», καθώς και από τις ευχές που ανταλλάξαμε ολοι αυτές τις μέρες «να γίνουμε καλλίτεροι ανθρωποι», για να παρουσιάσω μερικές σκέψεις μου.

1. Το κατ’εξοχήν πρόβλημα του κόσμου και του ανθρώπου είναι ο θάνατος.Αυτή είναι η μοίρα του κτιστού: Ότι είναι κτιστό, δημιουργημένο, εχει αρχή και τέλος.Ερχεται από το μηδέν και επιστρέφει στο μηδέν.

2. Το κτιστό, φέροντας μέσα του το μηδέν, δεν εχει καμμιά δύναμη φυσική για να το ξεπεράσει.Το κτιστό μπορεί να γίνει καλύτερο, μπορεί να βελτιωθεί, μπορεί να καλλιεργηθεί, αλλά δεν μπορεί να ξεπεράσει το μηδέν.Με την ηθική ο κόσμος βελτιώνεται, αλλά δεν σώζεται από τον θάνατο.

Οχι ο θάνατος δεν νικιέται με ξόρκια , είναι μέσα στη φύση του κτιστού.

3. Ο μόνος τρόπος για να μπορέσει το κτιστό να ξεπεράσει το θάνατο και τη φθορά, είναι να βρίσκεται σε αμμεση κοινωνία με το Ακτιστο, με Αυτό που το δημιούργησε. Το πρόβλημα δεν είναι ηθικό, αλλά οντολογικό.

Συνεπώς η σωτηρία δεν εγκειται στο κάνεις η να μην κάνεις κάτι, αλλά είναι θέμα σχέσεως, ενώσεως με το Θεό….